I wyszedłszy, udał się według zwyczaju na Górę Oliwną; poszli też z nim uczniowie. [...] i padłszy na kolana, modlił się.
Ewangelia Łukasza 22,39.41
Błogosławieństwo dobrych zwyczajów (część 2)
Zachowywanie dobrych zwyczajów, jak na przykład wczesne wstawanie, wymaga samodyscypliny, zdecydowania i wytrwałości. Pan Jezus wszystko to praktykował. Po pracowitym dniu, wypełnionym aż do późnej nocy zaspokajaniem potrzeb przychodzących ludzi, uzdrawianiem chorych oraz niesieniem ulgi słabym i wyczerpanym (por. Mat. 8,17), Pan mimo to następnego ranka wstawał już o wschodzie, aby w odosobnionym miejscu rozpoczynać swój dzień modlitwą (por. Mar. 1,33-35). Pod koniec swej służby cały czas pozostawał „porannym ptakiem”, który już wczesnym rankiem nauczał ludzi w świątyni (por. Łuk. 21,38).
Jak to możliwe, że tak wielu chrześcijan w życiu zawodowym wyróżnia się nienaganną dyscypliną, podczas gdy w życiu duchowym wykazuje nagminne zaniedbania? Jakie duchowe przyzwyczajenia Ty posiadasz? Czy poszukujesz już wczesnym rankiem tej cudownej „gwiazdy jasnej porannej” (Obj. 22,16)?
Posłuchaj tekstu kartki