Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
List do Rzymian 6,23
Ktoś powie być może: "Grzech? - o tym się już nie mówi! To przestarzałe pojęcie. Nie ma go w moim słowniku. Można mówić o wykroczeniach przeciwko prawu i naruszaniu praw człowieka".
Kto inny stwierdzi: "Grzech? - No tak, pod pojęciem grzechu rozumiem morderstwo, grabież, seksualne nadużycia i podobne złe czyny. Na szczęście nie splamiłem się tymi sprawami".
Jeszcze ktoś inny obstaje przy swoim: "Grzech? - Nie można dziś być aż tak konserwatywnym! Czasy pruderii minęły na szczęście bezpowrotnie. Nieco więcej wolności, panowie. Nie ma potrzeby się tak spinać!".
Ludzie tak chętnie odwołują się do swoich rzekomych praw - wolności myśli, sumienia, wyznania, zapominając całkowicie, że tu nie chodzi wcale o to, co my postrzegamy jako zło. Przy tysiącach sprzecznych poglądów prawda jest wciąż jedna. Istnieje tylko jedna Osoba, która ma absolutne prawo, aby rozstrzygać, co jest grzechem, a co nie. Bóg, sędzia wszystkich - "Jeden jest zakonodawca i sędzia, Ten, który może zbawić i zatracić" (Jak. 4,12) - uczynił to w bezkompromisowy, zrozumiały dla każdego sposób w swoim Słowie, w Biblii. Kto dumnie wynosi się ponad to orzeczenie Boga, już wkrótce zostanie przez Niego osądzony.
Lecz Bóg zawarł w swoim Słowie coś więcej. Nie pozostawił człowieka w beznadziejnym poczuciu jego grzeszności. Przekonuje nas o miłosierdziu i łasce względem każdego, kto jest gotów, aby wyznać swe grzechy. Komu On przebacza? Czy tylko tym najlepszym, którzy najmniej zawinili? - Nie! Przebaczenie grzechów może otrzymać każdy, ale pod ważnym warunkiem: "Kto je (tj. występki) wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia" (Przyp. 28,13).
Dar łaski, o którym mówi zacytowany na wstępie wiersz z Biblii, staje się osobistą własnością każdego, kto uwierzy w Pana Jezusa Chrystusa. "Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości" (1. Jana 1,9).
