Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali chwałę moją, którą mi dałeś, gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata.
Ewangelia Jana 17,24
Na Górze Przemienienia (Ew. Mateusza 17,1-8) Mojżesz i Eliasz otrzymali od Pana przywilej, aby wstąpić do obłoku Bożej chwały. Tego samego Pan Jezus pragnie dla nas modląc się żarliwie do Boga-Ojca. On chce, aby ci, którzy stali się Jego własnością, mogli oglądać Jego niewypowiedzianą niebiańską chwałę. W niebie będziemy do Niego podobni, gdyż posiądziemy tę samą chwałę, co On sam i będziemy na zawsze z Nim. Jakaż nastąpi niepojęta, niewyobrażalna zmiana, gdy my, ludzie, którzy tu na ziemi krocząc w wierze przechodzimy przez liczne cierpienia, trudy, nędzę, niezliczone problemy i pogardę, tam otrzymamy nowe ciała, stając się podobni do Pana! Hańba ziemi zamieni się w chwałę i cześć niebios. Co za łaska móc oglądać chwałę Pana Jezusa!
Tak, istnieje chwalebna wspaniałość, która tak bardzo różni się od wszelkich wspaniałości ziemskich, że tylko w niebie może być doceniona i podziwiana. Ta chwała nie została objawiona na tej ziemi. Jest to chwała odwiecznej relacji Ojca z Synem: pełna nieustannej radości, zachwytu i wiecznej przychylności. Pan Jezus pragnie, abyśmy mogli oglądać tę chwałę i zostali przepełnieni wypływającym z niej niewysłowionym radosnym zachwytem. Z tego powodu musimy zostać najpierw przeniesieni tam, gdzie będzie ją można podziwiać. Cóż za wspaniała, błoga nadzieja dla doznających dziś hańby Chrystusa nowozrodzonych chrześcijan!