„ Życie nasze trwa lat siedemdziesiąt, A gdy sił stanie, lat osiemdziesiąt; A to, co się ich chlubą wydaje, to tylko trud i znój, Gdyż chyżo mijają, a my odlatujemy” [Ps. 90,10]. Czas płynie, a wraz z nim upływa nasze życie. „Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, która ukazuje się na krótko, a potem znika” [Jak. 4:14].
Powyższy psalm przypomina nam o tym jak „szybko przemijamy.” W Biblii wystarczy stworzyć łańcuch z ludzi wziętych z około stu pokoleń, aby połączyć nas z pierwszymi rodzicami.
Okres wydający się w naszych oczach długim jest w rzeczywistości bardzo krótki, choćby w porównaniu z okresem sięgającym początku stworzenia, „początku“ - czasu, o którym mówi nam pierwszy wiersz Biblii. A co było wcześniej? Jan pisze, że „na początku było Słowo.“ «Jak daleko jesteśmy w stanie sięgnąć wstecz pamięcią, słowo zawsze egzystowało, przed stworzeniem, przed czasem. A o Nim czytamy: „Lecz Ty pozostajesz …, Ty jesteś ten sam“ - wiecznie niezmienny. A później objawił się ludziom jako Ten, który w działa w czasie, który wszystkim kieruje. Ciągle pozostaje jednak niezmienny, chociaż ma tak wiele do czynienia ze swoim stworzeniem.
Kiedy skierujemy nasze spojrzenia w przyszłość i myślimy o przyjściu Pana, Jego Królestwie, o sądzie ostatecznym, to znów w końcu czasów znajdujemy tę samą Osobę, która rządzi wszystkim, gdyż„Bóg jest wszystkim we wszystkim” [1 Kor. 15,28].
Tak, czymże są nasze dni w porównaniu z tym wszystkim? „Są szybsze niż goniec, ….przemknęły jak łódki z trzciny” [Hiob 9,25.26]. Dlatego psalmista dodaje: „Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy posiedli mądre serce!”
Czym wypełniasz ten krótki czas, który podarował ci Bóg na ziemi? Czy znalazłeś odpowiedniego przewodnika, przywódcę na drogę swojego życia? A może marnujesz czas na zajmowanie się bezwartościowymi rzeczami? „Nasyć nas o świcie łaską swoją, abyśmy się weselili i radowali przez wszystkie dni nasze!” „O świcie”, albo „wcześnie” – jaka wielka zmiana nastąpi w naszym życiu, jaka radość będzie naszym udziałem, jeśli znajdziemy Zbawiciela we wczesnej młodości i Jemu oddamy pierwszeństwo. Zamiast wypełniać swoją młodość ziemskimi sprawami, zamiast poddać się gorączce studiowania, nadmiernej pracy lub korzystania z doczesnych uciech, zamiast tracić czas na szukanie złudnego szczęścia, lepiej jest dać się nasycić tym, co ma wieczną trwałość.
Jeśli w młodości życia oddamy Panu Jezusowi pierwsze miejsce, wtedy zostanie On przez nas uwielbiony, a ponad to będzie to podstawą do owocnego życia. Wielu dobrze rozpoczęło, lecz później zboczyło z drogi, a niekiedy nawet źle skończyło. Przez całe życie potrzebna jest trzeźwość, lecz o ile łatwiej jest żyć w łasce Pana, kiedy od razu weszło sie na właściwą ścieżkę, niż gdy się w latach wczesnej młodości trwoniło czas lub było się całkowicie obojętnym! Kiedy stary Jakub [miał wtedy 130 lat] stanął przed faraonem, musiał wyznać: „…krótkie i złe były dni mojego życia” [1 Moj. 47,9].Jego życie było co prawda długie, wypełnione różnorodnymi zdarzeniami: podróżami i walką, pozyskiwaniem bogactwa i nadmiarem pracy. Dla Boga liczą się tylko te lata, które przeżywamy z Nim, a tych jest zawsze o wiele mniej. Pozostałe zmarnowaliśmy nieodwracalnie.
Każdy nasz dzień wypełniony jest następującymi czynnościami: sen, posiłki, praca, czas wolny. Wszystko możemy przeżywać z Bogiem i dla Niego. On jest tym, który „zsyła swoim umiłowanym sen“ [Ps. 127,2].” „A więc: Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą.”[1 Kor. 10,31]. Jeśli chodzi o naszą pracę napisane jest: „I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu” [Kol. 3:17].A co czynimy z wolnym czasem? Tego zawsze mamy za mało! Powinien on służyć temu, aby zregenerować fizyczne i psychiczne siły dla wykonania naszych codziennych obowiązków, które Pan powierzył nam na ziemi. Poranek, przypomina nam o mannie, którą musiał zbierać każdy Izraelita na pustyni przed wschodem słońca. Codzienne karmienie duszy Słowem Bożym „z poranku”, jest nieodzowne. Trzeba sobie zarezerwować na to czas. Często musimy się mobilizować, niekiedy nawet bardzo wysilać, lecz wiedzmy, że trud ten bardzo się opłaca. Chodzi przecież o nasze duchowe zdrowie. Jeśli w ciągu dnia znajdziemy dla siebie trochę wolnego czasu, to czy nie powinniśmy go wykorzystać dla „.„przebywania u Jego stóp“? A później: „..od rana będę zanosił Panu swoje prośby [Ps. 5,4].
Również w południe - w „upalnej porze dnia” powinniśmy być gotowi do zbierania manny i modlitwy. Będzie to również dla nas bardzo pokrzepiające. Daniel modlił się trzykrotnie w ciągu dnia. „Bądź trzeźwy, kiedy zgiełk dnia stara cię odwrócić od myślenia o tym, co jest w górze…“
W sobotę i w niedzielę większość z nas ma do dyspozycji więcej wolnego czasu. Jak bardzo jest więc ważne spędzić go z Panem, nie zaniedbywać wspólnych zgromadzeń, poświęcić ten czas rodzinie, innym wierzącym i służbie, którą powierzył nam Pan. Niekiedy potrzebujemy także samotności tak, jak czynił to Pan Jezus przebywając na górze.
Dla tego, który żyje z Panem, dzień nie może się zakończyć bez lektury Słowa Bożego i modlitwy. Jeśli czas wolny wykorzystamy na pokrzepienie swojej duszy, to nie powinniśmy zapominać o odpoczynku ciała [1 Tes. 5,23]. Nie możemy przy tym zapominać, że niedziela jest dniem Pańskim, dniem uwielbienia, służby i odpoczynku. Ktoś kiedyś powiedział: „Spełnione życie to takie, które jest wypełnione wieloma zajęciami.“ Lata biegną naprzód i co z nich pozostanie? Pewnego dnia całe nasze życie będzie musiało zostać objawione w świetle Bożej obecności. Będziemy musieli zdać rachunek z całego naszego życia. Wtedy stanie się nam jasne, że wszystko, co nie pochodziło od Niego i co nie było uczynione dla Niego jest stratą – stratą na całą wieczność!
Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy posiedli mądre serce! [Ps. 90,12]
za rlch.pl
