Skarby

Nie bój się, gdy się ktoś bogaci, gdy rośnie chwała domu jego, bo gdy umrze, nic z sobą nie weźmie i nie pójdzie za nim chwała jego.
Psalm 49, 17-18

Jules Mazarin (1602-1661), francuski kardynał i wybitny dyplomata, przez pewien czas sprawował władzę jako pierwszy minister. Dzięki licznym stanowiskom, jakie piastował, dorobił się znacznego majątku. W Paryżu na jego polecenie wybudowano mu piękny pałac, w którym znajdowała się wspaniała biblioteka i kolekcja bezcennych dzieł sztuki.
Krótko przed swoją śmiercią był już tak osłabiony, że nie mógł prawie chodzić. Pewnego razu Graf von Brienne był świadkiem tego, jak ten wybitny człowiek z wielkim trudem jeszcze raz powlókł się do swej galerii obrazów. Chodząc od obrazu do obrazu, zatrzymywał się i powtarzał: "I pomyśleć, że to wszystko muszę zostawić! Ileż wysiłku kosztowało mnie, aby to zdobyć! Tam, dokąd się udaję, nie zobaczę już nigdy żadnej z tych rzeczy".
Bogactwa, uznania, sławy, potęgi - żadnej z tych rzeczy nie zabierzemy ze sobą do wieczności. Dlatego Jezus Chrystus napomina nas tak usilnie:"Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną; ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną. Albowiem gdzie jest skarb twój - tam będzie i serce twoje" (Ew. Mateusza 16,19-21).
Odpowiedzmy sobie więc na pytanie: z czym związane jest nasze serce? Co jest sensem i celem naszego życia? Czy moje serce jest blisko Chrystusa, który oddał za mnie swoje życie? Jeśli tak, On sam jest moim najdroższym "skarbem", a wraz z Nim wszystko, co do Niego należy. Ten "skarb w niebie" jest nienaruszalny!